Denken aan niets, wij mannen denken dat we dat kunnen, nee we weten dat we dat kunnen. Peinzend de ruimte in staren en je hoofd leegdenken tot je uiteindelijk denkt aan niets. Met mijn goede vriend en collega hebben we het er in het verleden vaak over gehad. Zeker over het feit dat dit een onbegrijpelijk fenomeen is voor de wederhelft. Voor hen is denken aan niets een onmogelijkheid. Als ze je ‘ruw’ uit je moment haalt door te vragen: “Waar denk je aan?”. En dat jij dan antwoordt: “Euh, eigenlijk aan niets.” Leidt altijd tot de reactie: “Aan niets. Dat kan helemaal niet!”. Hahaha en dat van iemand die beweert dat ze meer dan 1 ding tegelijk kan doen. Dat kan toch ook helemaal niet.

Tegenwoordig denk ik niet meer aan niets. Ik denk over alles na, zelfs over waar ik over nadenk. Metadenken noem ik dat zelf. Daarnaast ook veel over hoe anderen over me denken. Over de toekomst, over het verleden, over wat ik allemaal fout heb gedaan, of over wat ik niet heb gedaan. Over wat ik nog wil gaan doen op de dag over wat ik nog moet doen. Denken wordt op die manier piekeren en leidt tot een chaotisch geheel in mijn hoofd. Als je daarbij ook nog eens reageert op bijna alle prikkels die op me afkomen is het ‘feestje’ compleet.

Depressiviteit, onzekerheid, gebrek aan concentratie en het proberen dat alles te verbergen voor anderen maar ook mijzelf kosten erg veel energie. Daarmee kan je lusteloosheid ook wel toevoegen aan voorgaand lijstje. Jarenlang medicijn gebruik maakte weliswaar dat ik wat minder nadacht, maar gaf me ook niet echt een goed gevoel. Ook daarmee had ik weinig ambitie en weinig vertrouwen. Ook daarmee stopte ik dingen weg en zorgde het niet echt voor een goed gevoel. Hooguit een beetje een verdoofd gevoel wellicht. Nu ik ermee ben gestopt moet ik, denk ik leren omgaan met de prikkels van die van binnen en buiten komen en deze prikkels ze soms ook eens gewoon eens laten gaan. Erin en eruit ermee. Enkel aandacht als het belangrijk is en de overbodige zaken laten voor wat ze zijn. Alles heeft zeker niet meteen 100% aandacht nodig, maar ja het hier opschrijven is nog niet altijd de oplossing. Het zal met kleine stapjes moeten gebeuren denk ik. Het opschrijven is misschien wel een goede eerste stap. Of stapje.

Denken is iets wat ons mensen anders maakt dan dieren. Ik vraag me toch af of dieren kunnen denken. Of zouden zij enkel bezig zijn met de fundamentele dingen, als overleven, eten en voortplanten. En denken ze dan verder aan niets? Eerlijk gezegd ben ik daar dan soms stiekem wel een beetje jaloers op. De laatste keer dat ik echt aan niets heb gedacht is, denk ik, bij het Ilulissat ijs fjord geweest jaren geleden. Na het ontbijt en een stevige wandeling, uren op een bankje gezeten en gekeken naar afgebroken stukken van de Groenlandse ijskap die op een slakkengang richting de open zee drijven. Ondertussen heerlijk denkend aan niets. Toen er op een gegeven moment ook nog een walvis opdook was het meteen een topdag. Hopelijk gaat me dat ooit nog een keer lukken om dat gevoel terug te vinden. Dat denken aan en over Niels soms weer denken aan niets wordt. Scheelt per slot van rekening maar 1 lettertje…

(Eerste versie 21-09-2016)